 |
| “คนกินคน” เหตุการณ์จริงสุดสลด เมื่อ 400 ปีก่อน ในทวีปอเมริกา ◕‿ |
เหตุการณ์นี้ถูกเปิดเผยของสถาบันประวัติศาสตร์สมิธโซเนียนเมื่อเดือนเมษายน 2013 ที่ผ่านมา พบกว่ากลุ่มผู้ล่าอาณานิคมตั้งรกรากในเมืองเจมส์ทาวน์ ของรัฐเวอร์จิเนีย ประเทศสหรัฐฯ และเหตุการณ์สุดสลดก็เกิดขึ้นในช่วงหน้าหนาวที่แสนโหดร้าย ปี ค.ศ. 1609 เมื่อชาวบ้านได้สับร่างเด็กหญิง “เจน” ชาวอังกฤษอายุ 14 ขวบ แล้วบริโภคเนื้อและสมองเพื่อประทังความหิวโหย
ในปี ค.ศ. 1607 หลังจากชาวอังกฤษเข้ามาตั้งอาณานิคมเจมส์ทาวน์ บริเวณอ่าวเซซาพีกทางภาคตะวันออกของทวีปอเมริกา ได้เกิดภาวะขาดแคลนอาหารอย่างรุนแรง ส่งผลให้ชาวอาณานิคมล้มป่วยและเสียชีวิตไปเป็นจำนวนมาก
มีบันทึกของ “จอร์จ เพอร์ซี่” ผู้นำเมืองเจมส์ทาวน์เล่าถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นว่า…
ในปี ค.ศ. 1607 หลังจากชาวอังกฤษเข้ามาตั้งอาณานิคมเจมส์ทาวน์ บริเวณอ่าวเซซาพีกทางภาคตะวันออกของทวีปอเมริกา ได้เกิดภาวะขาดแคลนอาหารอย่างรุนแรง ส่งผลให้ชาวอาณานิคมล้มป่วยและเสียชีวิตไปเป็นจำนวนมาก
มีบันทึกของ “จอร์จ เพอร์ซี่” ผู้นำเมืองเจมส์ทาวน์เล่าถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นว่า…
“ชาวเมืองต้องกิน หมา แมว หนูบ้านและหนูนาเพื่อความอยู่รอด ความอดอยากทำให้ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ มีใบหน้าซูบซีดราวกับผี”
ตามบันทึกเล่าอีกว่าในช่วงเวลาแห่งความอดอยากนี้ ชายคนหนึ่งได้ถูกลงโทษด้วยความผิดที่เขาสังหารภรรยาของตนที่กำลังตั้งครรภ์ และนำเนื้อของเธอไปหมักเกลือไว้กินเป็นอาหาร” นั่นแสดงให้เห็นถึงสัญชาตญาณดิบของมนุษย์เวลาต้องการเอาชีวิตรอดได้เป็นอย่างดี เนื้อหาในหนังสือเป็นเรื่องราวจากเหตุการณ์ผู้อพยพจากอังกฤษมาตั้งรกรากในอเมริกา ที่เมืองเจมส์ทาวน์ เริ่มตั้งแต่ปี 1607
ทีมนักวิจัยของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งชาติ “สมิธโซเนียน” ของสหรัฐฯ เปิดเผย การขุดพบโครงกระดูกของมนุษย์ผู้หญิงวัย 14 ปี ในเมือง “เจมส์ทาวน์” เป็นหลักฐานที่พิสูจน์ได้ว่า เคยมีการกินเนื้อมนุษย์เกิดขึ้นจริง! โดยนักวิทยาศาสตร์ชี้ว่า… ร่องรอยการถูกสับบนโครงกระดูกและกะโหลก เชื่อว่าเกิดขึ้นหลังเด็กหญิงเสียชีวิต ประกอบกับอายุของโครงกะดูกที่ย้อนไปในปี 1609 ซึ่งตรงกับช่วงการเกิดวิกฤตอดอยาก จึงทำให้สันนิษฐานได้ว่า มีการกินเนื้อศพเด็กหญิงเพื่อประทังความหิว ขณะที่วิกฤติการณ์ในครั้งนั้นส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตหลายร้อยคน
โดยจากบทความที่มีการเขียนขึ้นในสมัยนั้น เปิดเผยว่า ประชาชนต้องกินเนื้อสุนัข หนู งู หรือแม้กระทั่งหนังรองเท้าเพื่อประทังชีวิตเลยทีเดียว…
ในปี ค.ศ 1609 กลุ่มผู้อพยพชาวอาณานิคมมีราวๆ 300 กว่าชีวิต แต่เมื่อถึงเดือนพฤศจิกายน เหลือจำนวนสมาชิกเพียง 60 คน สันนิษฐานได้ว่า ” เจน ” เธออาจจะเป็นลูกสาวของแม่บ้านของชาวอาณานิคม และเธอคือหนึ่งในผู้เสียชีวิต…
ในการสำรวจประวัติศาสตร์โบราณคดีเมืองเจมส์ทาวน์ เมื่อเดือนสิงหาคม 2012 ทีมสำรวจได้ขุดพบโครงกระดูกของเจนปะปนอยู่กับซากกระดูกม้า, กระดูกสุนัขและกระรอก กองรวมกันในกล่องใส่เศษขยะ เป็นซากเศษอาหารซึ่งถูกคนกินในช่วงอดอยากหิวโหยในฤดูหนาวอันแสนทรมาน ไม่มีใครบอกได้ว่าเธอตายด้วยเหตุใด..แต่ผลการพิสูจน์กระดูกที่ขุดเจอพบว่า เธอถูกขวานหรือมีดขนาดใหญ่สับที่หน้าผาก และด้านหลังศีรษะ ซึ่งสามารถทำให้กะโหลกเปิดออก มีรูเปิดไปทางด้านซ้ายของศีรษะ ซึ่งเจาะเพื่อเอาสมองออก และพบรอยบากรอบ ๆ บริเวณขากรรไกรล่าง คาดว่าจะขูดเอาเนื้อบริเวณใบหน้าและลำคอออกไปกิน จากความรุนแรงในการพยายามเปิดกะโหลก เจนน่าจะเสียชีวิตไปก่อนหน้านี้แล้ว…
ในปี ค.ศ.1609 ชาวล่าอาณานิคมที่มาตั้งรกราก ต้องตกอยู่ภายในวงล้อมของชาวอินเดียนแดงท้องถิ่นเผ่าพาวฮาตาน (Powhatan) และชาวอาณานิคมเพศชายถูกสังหารไปเป็นจำนวนมาก เพราะต้องเสี่ยงภัยออกไปหาอาหารอาณานิคมผู้ที่อยู่บ้านจึงเหลือแต่ผู้หญิง เด็ก และคนป่วย ดังนั้นผู้ที่ชำแหละร่างของเจนจึงน่าจะเป็นผู้หญิงด้วยกัน “รอยสับมีลักษณะที่บ่งบอกว่าทำอย่างลวก ๆ คนทำไม่มีทักษะในการชำแหละเลย” เป็นที่แน่นอนว่าคนที่ชำแหละเธอ สนใจในเนื้อส่วนใบหน้า แก้ม ลิ้น และสมอง ผมของเจนยังคงติดอยู่กับศรีษะ..ซึ่งสมองนั้นน่าจะถูกกินก่อนส่วนอื่นเนื่องจากสมองจะเน่าเปื่อยในเวลาอันรวดเร็ว
การขาดแคลนอาหารของชาวอาณานิคมในปี 1609 – 1610 ความอดอยากแร้นแค้น ความหนาวเย็น โรคภัยต่าง ๆ การเป็นศัตรูกับชาวอินเดียนแดง และเรือเสบียงที่ส่งของให้เมืองเจมส์ทาวน์ได้ถูกพายุเฮอริเคนพัดถล่มอับปางในทะเลทำให้ชาวอาณานิคมอดอยากและสิ้นหวังจะกระทั่งต้องกินเนื้อมนุษย์ด้วยกันเอง
* การค้นพบโครงกระดูกของเจนเพียง 10% ไม่สามารถที่จะบอกรายละเอียดได้มากนัก แต่การตรวจสอบกระดูกทำให้รู้ว่าเธอเป็นเด็กหญิง อายุ 14 ปี
* จากการศึกษาไอโซโทปของฟันกรามซี่ที่สาม พบปริมาณไนโตรเจนในฟันมีระดับที่สูง หมายถึงเจนอาจจะมาจากครอบครัวคนมีฐานะหรือทำหน้าที่เป็นแม่บ้านของพวกเขา
* ระดับไนโตรเจนสูงแสดงให้เห็นว่าเธอกินอาหารโปรตีนเป็นจำนวนมาก ซึ่งเป็นสิ่งที่หายากและมีราคาแพงในช่วงเวลานั้น
* เธออาจจะมาจากชายฝั่งทางตอนใต้ของประเทศอังกฤษ จากการเปรียบเทียบไอโซโทปของออกซิเจนในฟันของเธอกับตัวอย่างน้ำบาดาลจากพื้นที่ น้ำที่ดื่มบริโภคเข้าไปในขณะที่ฟันแท้กำลังถูกสร้างในช่วงวัยเด็ก จะช่วยในการบ่งบอกแหล่งกำเนิดของเธออีกทาง…
* ไอโซโทปคาร์บอนในกระดูกของเธอ แสดงให้เห็นว่าเธอกินอาหารเหมือนคนยุโรปส่วนใหญ่ ซึ่งหมายความว่าเจนอยู่ในเจมส์ทาวน์เพียงระยะเวลาไม่นานก่อนเสียชีวิต…
ตามบันทึกเล่าอีกว่าในช่วงเวลาแห่งความอดอยากนี้ ชายคนหนึ่งได้ถูกลงโทษด้วยความผิดที่เขาสังหารภรรยาของตนที่กำลังตั้งครรภ์ และนำเนื้อของเธอไปหมักเกลือไว้กินเป็นอาหาร” นั่นแสดงให้เห็นถึงสัญชาตญาณดิบของมนุษย์เวลาต้องการเอาชีวิตรอดได้เป็นอย่างดี เนื้อหาในหนังสือเป็นเรื่องราวจากเหตุการณ์ผู้อพยพจากอังกฤษมาตั้งรกรากในอเมริกา ที่เมืองเจมส์ทาวน์ เริ่มตั้งแต่ปี 1607
ทีมนักวิจัยของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งชาติ “สมิธโซเนียน” ของสหรัฐฯ เปิดเผย การขุดพบโครงกระดูกของมนุษย์ผู้หญิงวัย 14 ปี ในเมือง “เจมส์ทาวน์” เป็นหลักฐานที่พิสูจน์ได้ว่า เคยมีการกินเนื้อมนุษย์เกิดขึ้นจริง! โดยนักวิทยาศาสตร์ชี้ว่า… ร่องรอยการถูกสับบนโครงกระดูกและกะโหลก เชื่อว่าเกิดขึ้นหลังเด็กหญิงเสียชีวิต ประกอบกับอายุของโครงกะดูกที่ย้อนไปในปี 1609 ซึ่งตรงกับช่วงการเกิดวิกฤตอดอยาก จึงทำให้สันนิษฐานได้ว่า มีการกินเนื้อศพเด็กหญิงเพื่อประทังความหิว ขณะที่วิกฤติการณ์ในครั้งนั้นส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตหลายร้อยคน
โดยจากบทความที่มีการเขียนขึ้นในสมัยนั้น เปิดเผยว่า ประชาชนต้องกินเนื้อสุนัข หนู งู หรือแม้กระทั่งหนังรองเท้าเพื่อประทังชีวิตเลยทีเดียว…
ในปี ค.ศ 1609 กลุ่มผู้อพยพชาวอาณานิคมมีราวๆ 300 กว่าชีวิต แต่เมื่อถึงเดือนพฤศจิกายน เหลือจำนวนสมาชิกเพียง 60 คน สันนิษฐานได้ว่า ” เจน ” เธออาจจะเป็นลูกสาวของแม่บ้านของชาวอาณานิคม และเธอคือหนึ่งในผู้เสียชีวิต…
ในการสำรวจประวัติศาสตร์โบราณคดีเมืองเจมส์ทาวน์ เมื่อเดือนสิงหาคม 2012 ทีมสำรวจได้ขุดพบโครงกระดูกของเจนปะปนอยู่กับซากกระดูกม้า, กระดูกสุนัขและกระรอก กองรวมกันในกล่องใส่เศษขยะ เป็นซากเศษอาหารซึ่งถูกคนกินในช่วงอดอยากหิวโหยในฤดูหนาวอันแสนทรมาน ไม่มีใครบอกได้ว่าเธอตายด้วยเหตุใด..แต่ผลการพิสูจน์กระดูกที่ขุดเจอพบว่า เธอถูกขวานหรือมีดขนาดใหญ่สับที่หน้าผาก และด้านหลังศีรษะ ซึ่งสามารถทำให้กะโหลกเปิดออก มีรูเปิดไปทางด้านซ้ายของศีรษะ ซึ่งเจาะเพื่อเอาสมองออก และพบรอยบากรอบ ๆ บริเวณขากรรไกรล่าง คาดว่าจะขูดเอาเนื้อบริเวณใบหน้าและลำคอออกไปกิน จากความรุนแรงในการพยายามเปิดกะโหลก เจนน่าจะเสียชีวิตไปก่อนหน้านี้แล้ว…
ในปี ค.ศ.1609 ชาวล่าอาณานิคมที่มาตั้งรกราก ต้องตกอยู่ภายในวงล้อมของชาวอินเดียนแดงท้องถิ่นเผ่าพาวฮาตาน (Powhatan) และชาวอาณานิคมเพศชายถูกสังหารไปเป็นจำนวนมาก เพราะต้องเสี่ยงภัยออกไปหาอาหารอาณานิคมผู้ที่อยู่บ้านจึงเหลือแต่ผู้หญิง เด็ก และคนป่วย ดังนั้นผู้ที่ชำแหละร่างของเจนจึงน่าจะเป็นผู้หญิงด้วยกัน “รอยสับมีลักษณะที่บ่งบอกว่าทำอย่างลวก ๆ คนทำไม่มีทักษะในการชำแหละเลย” เป็นที่แน่นอนว่าคนที่ชำแหละเธอ สนใจในเนื้อส่วนใบหน้า แก้ม ลิ้น และสมอง ผมของเจนยังคงติดอยู่กับศรีษะ..ซึ่งสมองนั้นน่าจะถูกกินก่อนส่วนอื่นเนื่องจากสมองจะเน่าเปื่อยในเวลาอันรวดเร็ว
การขาดแคลนอาหารของชาวอาณานิคมในปี 1609 – 1610 ความอดอยากแร้นแค้น ความหนาวเย็น โรคภัยต่าง ๆ การเป็นศัตรูกับชาวอินเดียนแดง และเรือเสบียงที่ส่งของให้เมืองเจมส์ทาวน์ได้ถูกพายุเฮอริเคนพัดถล่มอับปางในทะเลทำให้ชาวอาณานิคมอดอยากและสิ้นหวังจะกระทั่งต้องกินเนื้อมนุษย์ด้วยกันเอง
* การค้นพบโครงกระดูกของเจนเพียง 10% ไม่สามารถที่จะบอกรายละเอียดได้มากนัก แต่การตรวจสอบกระดูกทำให้รู้ว่าเธอเป็นเด็กหญิง อายุ 14 ปี
* จากการศึกษาไอโซโทปของฟันกรามซี่ที่สาม พบปริมาณไนโตรเจนในฟันมีระดับที่สูง หมายถึงเจนอาจจะมาจากครอบครัวคนมีฐานะหรือทำหน้าที่เป็นแม่บ้านของพวกเขา
* ระดับไนโตรเจนสูงแสดงให้เห็นว่าเธอกินอาหารโปรตีนเป็นจำนวนมาก ซึ่งเป็นสิ่งที่หายากและมีราคาแพงในช่วงเวลานั้น
* เธออาจจะมาจากชายฝั่งทางตอนใต้ของประเทศอังกฤษ จากการเปรียบเทียบไอโซโทปของออกซิเจนในฟันของเธอกับตัวอย่างน้ำบาดาลจากพื้นที่ น้ำที่ดื่มบริโภคเข้าไปในขณะที่ฟันแท้กำลังถูกสร้างในช่วงวัยเด็ก จะช่วยในการบ่งบอกแหล่งกำเนิดของเธออีกทาง…
* ไอโซโทปคาร์บอนในกระดูกของเธอ แสดงให้เห็นว่าเธอกินอาหารเหมือนคนยุโรปส่วนใหญ่ ซึ่งหมายความว่าเจนอยู่ในเจมส์ทาวน์เพียงระยะเวลาไม่นานก่อนเสียชีวิต…
การค้นพบครั้งนี้ทำให้เราทราบถึงความท้าทายของมนุษย์ยุคล่าอาณานิคม ที่ต้องเผชิญในการแสวงหาดินแดนใหม่ การผจญภัยของชาวยุโรปที่แสวงหาโลกใหม่ที่ดีกว่าเดิม แม้ว่าจะต้องทิ้งชีวิตไว้ในโลกเก่าก็ตาม
ที่มา:http://www.wtfintheworld.
com/2017/06/29/people-eat-people/
.jpg)
