ห้องเรียนที่ชื่อว่าโลก

ห้องเรียนที่ชื่อว่าโลก
ขอบคุณ...ความคิ ด
ที่ช่วยให้เราได ้ใช้อวัยวะที่ชื ่อ "สมอง" บ่อยๆ
แม้บางครั้ง...ท ี่ความคิดจะมีมา กเกินไปจน "ล้น"
แต่หลายครั้ง... ที่เราหยุดทำเรื ่องไร้สาระได้
ก็เพราะสิ่งๆ นี้ห้ามเอาไว้

ขอบคุณ...ความฝั น
ที่ช่วยทำให้เกิ ดสิ่งดีๆ ขึ้นมา
เพราะเราอยากเห็ นมันกลายเป็นควา มจริง
และบางครั้งอีกเ หมือนกันที่มันก ็สอนให้เราเข้าใ จด้วย ว่า
"ความฝัน" บางอย่าง เป็นได้แค่ "ความฝัน"
เปลี่ยนเป็นความ จริงไม่ได้
ขอบคุณ...ความจร ิง
ที่ทำให้รู้สึกไ ด้ว่า
ตัวเองยังยืนอยู ่บนโลก

ขอบคุณ...ความทุ กข์
ที่บอกอะไรเราได ้อย่างตรงไปตรงม า
ไม่เหมือนกับ... ความสุข
ที่บางทีก็ทำให้ เราหลงเพลิดเพลินจนลืมพิจารณาตั วเอง

ขอบคุณ...ความรั ก
ที่ทำให้จิตใจเร าอ่อนโยน ไม่แข็งกระด้าง
รู้จักการให้ และ เสียสละ
แม้ว่าความรักใน ระหว่างคนสองคนน ั้น
จะต้องมีคนหนึ่ง ที่รักมากกว่า...อยู่เสมอ...

ขอบคุณ...ความหล ง
ที่บอกให้เรารู้ ว่า
ยังมีอีกคำที่คน ชอบเข้าใจผิด
ว่าเป็น...ความร ัก

ขอบคุณ...ความแต กต่าง
ที่ทำให้โลกนี้ส วยงาม และไม่น่าเบื่อ
การยอมรับความแต กต่างของเรากับค นอื่น
จะทำให้ประตูของ มิตรภาพ...เปิดออกตลอดเวลา

โลก...คือห้องเร ียนห้องใหญ่ที่ส ุดเท่าที่ฉันได้ เคยเร ียนมา
และเป็นที่แห่งเ ดียวก็ว่าได้ที่ คนเรียนกับคนให้ คะแนน คือคนๆ เดียวกัน
...นั่นคือ ตัวเราเอง...

ทุกวิชาที่ได้เร ียน ไม่มีวิชาไหนที่ ผ่านไปง่ายๆ
แต่ก็ไม่มีวิชาไ หนที่ยาก เกินกว่าจะเรียน รู้
นี่คือบางสิ่งที ่ฉันได้มาจากห้อ งเรียน...ห้องนี ้
และอยากจะเอ่ยคำ ว่า...
...ขอบคุณ...