มิโซโฟเนีย ฉันเป็นโรคเกลียดเสียง

ค้นหา

Custom Search

หลายคนอาจรู้สึกรำคาญเมื่อได้ยินเสียงเล็บขูดกระดานดำ เสียงคนหายใจ หรือเสียงคนเคี้ยวอาหาร แต่อาการนี้อาจรุนแรงจนส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวันร่วมกับผู้อื่นดังเช่นกรณีของหญิงสาวชาวอินเดียที่ชื่อ ปรัชญา บากัต ปรัชญา เป็นโรคเกลียดเสียง หรือ มิโซโฟเนีย (Misophonia) เธอเล่าว่ามีอาการนี้มาตั้งแต่เด็ก โดยเสียงในชีวิตประจำวัน เช่น เสียงถอนหายใจหลังดื่มชาของพ่อ หรือเสียงออกเสียงพยัญชนะบางตัวของท่าน เป็นตัวกระตุ้นอาการของเธอ

"ฉันจะร้องไห้เสียงดัง ฉันจะกรีดร้อง บางครั้งฉันจะโขกหัวตัวเองกับฝาผนัง ฉันแค่อยากให้มันหยุด" 
เธอเล่าถึงอาการในวัยเด็ก

เมื่อโตขึ้น ปรัชญาก็เริ่มคิดหาวิธีการในการรับมือกับโรคนี้

"ฉันไม่สามารถทานข้าวร่วมโต๊ะกับพ่อแม่ได้ เพราะเสียงเคี้ยวอาหารจะกระตุ้นอาการของฉัน เราจึงมักสื่อสารผ่านข้อความตัวอักษร หรือภาษามือ และถ้าฉันอยากทานอาหารร่วมกับพวกท่าน ฉันมักจะฟังเพลงไปด้วย"

โรคเกลียดเสียงยังส่งผลต่อชีวิตคู่ของเธอด้วย "เมื่อประมาณ 3-4 ปีก่อน แฟนหนุ่มที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ด้วย เริ่มกลายเป็นกระตุ้นอาการของฉันด้วย เวลาที่เขาพิมพ์บนแล็ปท็อป หรือเวลาที่เขาร้องเพลง ซึ่งมันกลายเป็นสิ่งที่สร้างความรำคาญมาก"

โรคเกลียดเสียงเกิดจากอะไร

ผู้เชี่ยวชาญระบุว่า ในคนที่เป็นโรคเกลียดเสียงนั้น สมองส่วนที่เชื่อมระหว่างประสาทสัมผัสกับอารมณ์จะมีความไวเป็นพิเศษ

ทีมนักวิทยาศาสตร์จากจากมหาวิทยาลัยนิวคาสเซิลในอังกฤษได้ศึกษาเรื่องนี้ โดยให้กลุ่มตัวอย่างที่เป็นโรคเกลียดเสียง 20 คน และผู้ที่ไม่มีภาวะนี้อีก 22 คน เข้าเครื่องตรวจเอ็มอาร์ไอ (MRI) พร้อมกับฟังเสียงต่าง ๆ ได้แก่ :

🦅เสียงธรรมชาติ เช่น เสียงฝนตก

🙄เสียงที่ฟังแล้วไม่รื่นหู เช่น เสียงคนกรีดร้อง..

🤣เสียงที่เกิดจากมนุษย์..

ข้อมูลที่ได้ แสดงให้เห็นส่วนการทำงานของสมองที่เชื่อมโยงระหว่างประสาทสัมผัสกับอารมณ์ 
หรือที่เรียกว่า แอนเทอเรีย อินซูลาร์ คอร์เท็กซ์ (anterior insular cortex) ซึ่งในผู้ที่เป็นโรคเกลียดเสียงจะแสดงปฏิกิริยามากกว่าปกติ และยังเชื่อมโยงกับส่วนอื่นของสมองในลักษณะที่ต่างออกไปด้วย

ดร.สุคห์บินเดอร์ กุมาร หนึ่งในทีมวิจัย กล่าวกับบีบีซีว่า "ส่วนนี้ของสมองจะทำงานมากผิดปกติเวลาได้ยินเสียงที่เปิด แต่จะทำปฏิกิริยาเฉพาะกับเสียงที่เป็นตัวกระตุ้นเท่านั้น ไม่ใช่อีก 2 เสียง" เขาชี้ว่า ปฏิกิริยาที่คนเป็นโรคเกลียดเสียงแสดงออกมานั้น โดยมากจะเป็นอารมณ์โกรธเกรี้ยว ไม่ใช่อารมณ์เกลียด แต่ความโกรธที่แสดงออกมาจะมากผิดปกติ

ปัจจุบันยังไม่มีวิธีรักษาโรคนี้ให้หายขาด และยังไม่แน่ชัดว่ามีคนเป็นโรคนี้อยู่มากเท่าใด ปรัชญา เล่าว่าบางครั้งเธอต้องฟังเพลงตลอดทั้งวันเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงรบกวนต่าง ๆ

ปรัชญา บอกว่า "ข้อเสียที่สุดของการเป็นโรคเกลียดเสียงสำหรับฉันคือมันทำให้ฉันต้องอยู่ห่างจากคนที่ฉันแคร์มากที่สุด...

Misophonia

ไม่ใช่ว่าทุกคนยอมรับกับอาการของฉันได้ แต่คนสำคัญในชีวิตคอยให้กำลังใจฉันอย่างมาก"