การสังหารหมู่แห่งดาเคา

‘การสังหารหมู่แห่งดาเคา’ ความโกรธแค้นของทหารสหรัฐฯ ที่ถูกจับในค่ายกักกันนรก หลังนาซีเยอรมันประกาศยอมแพ้สงคราม

ค้นหา

ใครหลายคนอาจเคยได้ยินความโหดร้ายของทหารนาซีเยอรมัน ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 และ 2 กันมาพอสมควรแล้ว แต่เรื่องราวนี้เป็นอีกเหตุการณ์ที่ถูกพูดมากเกี่ยวกับ “ล้างแค้นของเชลยศึก” เมื่อนาซีเยอรมันยอมแพ้ ก็ถึงคราวที่ความโกรธแค้นของเชลยศึกที่พวกเขาเคยทำร้ายจะกลับมาเอาคืน “ความลับที่ดำมืดของทหารอเมริกัน” การสังหารหมู่แห่งดาเคาที่ถูกปิดไว้ตลอดหลายสิบปี

ค่ายกักกันดาเคา (Dachau) คือค่ายกักกันแห่งแรกของนาซีที่เกิดขึ้นภายใต้แนวคิดของ “ไฮน์ริช ฮิมม์เลอร์” มือขวาของฮิตเลอร์ ซึ่งตั้งอยู่ในเยอรมัน เดิมทีถูกใช้เป็นที่คุมขังนักโทษทางการเมืองภายในประเทศ ก่อนที่ถูกนำมาใช้กักกันเชลยศึกในสงครามโลกครั้งที่ 2 และที่แห่งนี้ถูกใช้กักกันนักโทษกว่า 42,000 คน ในช่วงท้ายของสงคราม ก่อนถูกกองทัพสัมพันธมิตรรุกหนักจนกระทั่งมาทำการช่วยเหลือเชลยศึกที่ค่ายกักกันแห่งนี้ได้ และได้กลายเป็นจุดจบของทหารนาซีแม้พวกเขาจะประกาศยอมจำนนแล้วก็ตาม

ในเดือนเมษายน 1945 กองกำลังสหรัฐฯ ได้กรีธาทัพเข้าเยอรมันหลังนาซีกำลังเสียเปรียบอย่างหนัก จนกระทั่งไปพบค่ายกักกันดาเคาในระหว่างทางที่เรียงรายไปด้วยศพของเชลยศึกนับไม่ถ้วนจากหลายประเทศ ส่งกลิ่นเหม็นเน่าไปทั่วพื้นที่ นอกจากนี้ยังพบรถบรรทุกอีกหลายสิบคันที่เต็มไปด้วยซากศพที่เน่าเปื่อย ทหารสหรัฐฯ ได้ไปถึงหน้าประตูค่ายพร้อมประกาศให้ทหารนาซีภายในค่ายยอมจำนน ไม่นานทหารนาซีส่งตัวแทนออกมาเพื่อเจรจาขอยอมจำนนและปลดอาวุธในที่สุด หรือรู้จักกันในชื่อ “วันปลดปล่อยเชลยศึกค่ายดาเคา” เมื่อวันที่ 29 เมษายน 1945

ค่ายกักกันดาเคาเป็นที่คุมขังเชลยศึกกว่า 42,000 คนภายใต้การดูแลของทหารนาซี (หน่วยเอสเอส) และบุคลากรราว 100 คน (พวกหัวหน้าใหญ่ได้หลบหนีไปก่อนแล้ว) หลังยอมจำนนทหารนาซีถูกจับตัวไปขังร่วมกันไว้ที่มุมกำแพงของค่ายหนึ่ง โดยให้ทหารอเมริกันถือปืนเฝ้าเอาไว้

พันเอก Felix L.Sparks เล่าว่าเขาได้นำกำลังไปเคลื่อนพลไปยังค่ายกักกันอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เคียง แต่ไม่นานก็ได้ยินเสียงทหารอเมริกันตะโกนว่า “ทหารเยอรมันกำลังหลบหนี!” จากนั้นเสียงปืนก็ดังลั่น ทหารนาซีเยอรมันราว 50 คนถูกสังหารที่มุมกำแพงของค่ายนอนซ้อนกันไม่ต่างจากการถูกประหาร ทหารอเมริกันรายหนึ่งอ้างว่า ทหารนาซีกำลังจะหลบหนีพวกเขาจึงต้องยิง ทหารนาซีส่วนหนึ่งถูกเชลยศึกใช้ไม้ทุบตีจนตาย โดยอ้างว่าทำไปเพราะความโกรธแค้น

เรื่องนี้กลายเป็นที่ถกเถียงกันอย่างมากหลังสิ้นสุดสงคราม ทหารนาซีที่ยอมจำนนเหล่านี้ถูกสังหารทั้งหมด? เรื่องนี้ถูกเก็บเงียบเป็นความลับแม้จะมีรายงานและรูปถ่ายที่ถูกส่งมายังกองทัพ ซึ่งมันถูกเก็บไว้ในหอสมุดแห่งชาติของสหรัฐฯ จนกระทั่งในปี 1991 เอกสารและภาพถ่ายดังกล่าวก็ถูกเผยแพร่ออกมาสู่สาธารณะ รวมถึงจดหมายบรรยายเหตุการณ์ของนายแพทย์ David Wilsey ที่เล่าเหตุการณ์สังหารหมู่ของทหารอเมริกัน...

ที่พบโดยลูกสาวของเขาถูกนำมาเปิดเผย ที่นักประวัติศาสตร์หลายคนระบุว่า นี่เป็นอาชญากรรมสงครามที่อาจได้รับโทษรุนแรง แต่ศาลแห่งบาวาเรียในเยอรมัน ไม่ได้ตัดสินโทษทหาร
อเมริกันเหล่านี้