คนแก่ และ ชีวิตริมถนน

...คนแก่ และ ชีวิตริมถนน...

ค่ำวันเมื่อวานนี้....แถวๆ สี่แยกพงษ์เพชร หลังจากไปพบทันตแพทย์ตามนัด 
เพื่อให้ คุณหมอ เธอสอนวิธี แปรงฟันให้..(น่าอายจัง)....ผมเดินกลับจากโรงพยาบาล โดยมีสังขาร อันร่วงโรย เป็นเพื่อนร่วมทาง เพื่อกลับบ้าน...ในใจก็ คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย....ทำไมหนอ...
ฟันมนุษย์นี่ จึงไม่งอกใหม่ได้ไม่รู้จบ..เหมือน...ฟันปลาฉลาม เสียเลยให้มันหมดเรื่อง..ฉันจะได้ไม่เจ็บตัว เวลาไปหาหมอฟัน....แต่ เอาแค่ฟันนะ ฉัน ไม่ขอเป็นฉลาม แม้ว่า ฉ้นจะชอบทานก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาเป็นกรณีพิเศษ......เพราะ กลัวจะถูกล่า เอาครีบไปกิน....เฮ้อคนหนอคน..

กินไม่เลื่อก....กินแต่ผู้อื่น ที ตนเอง ก็ยังกล้วถูกกิน.....

ริมถนน ผู้คนเดินขวักไขว่ หลากหลาย บ้างก็เดินอ้อยอิ่ง บ้างก็ รีบร้อน...แต่ไม่มีใครสนใจคนอื่นๆเหมือนอย่างฉัน....สมัยนี้..แค่สนใจ จะเอาตัวเองให้รอดก็นับว่าไม่ง่ายแล้ว....คิดว่าอย่างนั้นนะ ฉันเดินผ่าน ยายแก่ๆคนหนึ่ง...อ้อ...ไม่ใช่..เพราะฉันก็ แก่งัก แล้วเหมือนกัน...ต้องเรียกว่า หญิงขายพวงมาลัยดอกไม้สด อายุประมาณ เกือบ ๖๕ ปี เห็นจะได้...ฉันคาดคะเนอายุได้ค่อนข้างถูกก็เพราะ อายุ ก็ปูนนี้เหมือนกัน.... เธอดูเศร้าซึม .....นั่งขดตัว สายตามองลงต่ำไปที่ ถาดโลหะ ที่จัดวางบน เก้าอี้ตัวน้อย ในถาดมีใบตองสด รองพื้น วางพวงมาลัยมะลิสด พวงเล็กๆ ที่ดอกมะลิ กำลังจะเลยการบานเบ่งอย่างเต็มที่ ไปแล้ว และ กำลังเช้าสู่การช้ำร่วงโรย....แม้จะผ่านการพรมน้ำก็เถอะ... อีกซีกหนึ่ง ของถาด มีพวงมาลัยดอกรัก และดอกกล้วยไม้จัดวางอยู่หลายพวง คะเนว่า..ไม่ต่ำกว่า 

สิบพวง...ขณะนั้นเวลา ๑ ทุ่มเศษ

....อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้วซินะ ก็ต้องเก็บของกลับบ้าน พร้อมกับพวงมาลัย ที่เหลือ..ซึ่งก็คือต้นทุนทั้งหมด ที่ต้องลงทุน ลงแรง แล้วจะมีกำไรอยู่รอดได้อย่างไร?.

...ดูท่า..วันนี้โชคไม่เข้าข้างเธอเลย....

....ฉันหยุดที่หญิงชราผู้นี้ แล้ว ตัดสินใจ ซื้อพวงมาลัย เธอสามพวง ในราคา ๕๐ บาท..ดูเธอ สบายใจนิดหนึ่ง... แต่ ของที่เหลือก็ยัง มีจำนวนมากที่ต้องทิ้งและขายไม่ได้...ฉันซื้อพวงมาลัยแล้วก็ยังคง ไม่สบายใจอยู่ดี....ที่ช่วยอะไรเธอมาก กว่านี้ไม่ได้...เพียงช่วยเอาใจช่วยให้เธอโชคดี ขายของได้มากๆ ชดเชยความสูญเสียในค่ำคืนนี้...และวันคืนต่อๆไป....ขอให้เธอสามารถประคองตนอยู่ได้ ท่ามกลางภาวะเศรษฐกิจ และ สภาพสังคม ที่โหดร้ายเช่นนี้ ด้วยเถิด.....

.....ฉันอดคิดต่อไปไม่ได้ว่า...ทำไมหนอ?...ในประเทศนี้....คนแก่ๆอย่างฉันยังต้องกระเสือกกระสนดิ้นรน 
ทำมาหากิน เพียงเพื่อจะเอาตัวเองให้รอดด้วย ?....หรือว่า ...เรื่องแบบนี้น่ะมัน เล็กน้อยจิ๊บจ้อย..ไม่น่าให้ความสนใจ?....ถ้าไม่ใช่ เรื่องเล็กน้อย..ก็แล้ว ทำไม แก้ไข กัน ไม่ได้ซักที......หือ?

เรียบเรียงข้อมูลโดย menmen