รู้หรือไม่ป๊อปคอร์น เคยถูกใช้เป็นเครื่องประดับของชาวอินเดียนแดงมาก่อน

รู้หรือไม่! กว่า ‘ป๊อปคอร์น’ จะมาเป็นของว่างคู่หนังเรื่องโปรด เคยถูกใช้เป็นเครื่องประดับของชาวอินเดียนแดงมาก่อน

เรื่องราวของที่ยาวนานของป๊อปคอร์นที่น้อยคนจะรู้ว่ามันมีมานานกว่า 5 พันปีแล้ว แถมมันยังมีประโยชน์มากกว่าของกินอย่างทุกวันนี้เพราะมันคือ เครื่องประดับและของบูชาเทพเจ้ามาก่อนด้วย

ข้าวโพดคั่ว หรือเรียกแบบสากลหน่อยว่า ป๊อปคอร์น นักโบราณคดีพบร่องรอยของของข้าวโพดคั่วจากซากเมืองโบราณเก่าแก่ของชาวอินเดียนแดงในทวีปอเมริกาเหนือ อเมริกาใต้ และชาวอินคา จึงเชื่อกันว่าจุดกำเนิดของข้าวโพดคั่วนั้นมาจากชาวอินเดียนแดง ราว 5,600 ปีก่อนนู่น หนึ่งในนั้นคือเมล็ดข้าวโพดคั่วในหม้อดินเผา ถูกนำมาคั่วด้วยการฝังหม้อดินไว้ในทรายแล้วเผาจนร้อนเพื่อให้ความร้อนทำให้เมล็ดข้าวโพดแตกตัวกลายเป็นข้าวโพดคั่ว

นอกจากนี้ยังพบกับสิ่งที่คล้ายกับเครื่องประดับที่ใช้ข้าวโพดคั่วทำเป็นสร้อยร้อยกับต้นหญ้าสำหรับหัวหน้าเผ่าและเทวรูปศักดิ์สิทธิ์อีกด้วย

แต่ข้าวโพดคั่วกลายเป็นที่นิยมอย่างจริงจังในช่วง 1890 หลังจากการสร้างเครื่องคั่วแบบไอน้ำได้เป็นครั้งแรก ผู้คนอเมริกันเริ่มนิยมการกินข้าวโพดคั่วกันอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งโรงละครมิสเวตส์เทิร์นได้นำเครื่องข้าวโพดคั่วมาติดตั้งที่ล็อบบี้ของโรงละคร มันก็สามารถสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ จนโรงละครต่างๆ เห็นว่าขายดีจึงทำบ้างและกลายเป็นของคู่กับโรงภาพยนตร์มาจนทุกวันนี้

นอกเหนือจากการกินและเป็นเครื่องประดับของชาวอินเดียนแดงแล้ว ประโยชน์ของข้าวโพดคั่วยังสามารถเป็นวัสดุกันกระแทกสำหรับขนส่งสินค้าที่เปราะบางอย่างแก้วน้ำ ขวดน้ำ ซึ่งได้ผลดีกว่ากระดาษลูกฟูกหรือกระดาษลังที่เรารู้จักกันซะอีก